Προσωπικότητες

Φλαγγίνης Θωμάς- Οραματιστής Έλληνας, Κερκυραίος πλούσιος δικηγόρος και έμπορος που με κληροδότημά του, το 1644, ιδρύθηκε ανώτερη εκπαιδευτική σχολή, το Φλαγγινειανό Κολλέγιο. Συγκαταλέγεται στους μεγάλους ευεργέτες της ελληνικής κοινότητας της Βενετίας. Προικοδότησε άπορες Ελληνίδες και χρηματοδότησε την ίδρυση νοσοκομείου για την περίθαλψη Ελλήνων.

Μουσούρος- Διακεκριμένος Βυζαντινός λόγιος της Αναγέννησης, γεννήθηκε στην Κρήτη το 1470. Πραγματοποίησε τη φημισμένη πρώτη έκδοση των έργων του Πλάτωνα (1513) και φιλοπόνησε τις δώδεκα, από τις τριάντα πρώτες, εκδόσεις (editiones principes) που βγήκαν από το τυπογραφείο του Άλδου Μανουτίου.Σημαντική ήταν επίσης η σχολιαστική του εργασία πάνω σε κλασικούς ποιητές, όπως ο Αριστοφάνης και ο Ευριπίδης. Με το έργο του αποτέλεσε έναν εκ των κύριων γεφυρωτών μεταξύ του βυζαντινού πολιτισμού και των νέων πνευματικών ρευμάτων της Ευρώπης.

Αλέξιος Α΄ Κομνηνός- Βυζαντινός Αυτοκράτορας και ο θεμελιωτής της δυναστείας των Κομνηνών. Υπήρξε εξέχουσα πολιτική και στρατιωτική μορφή. Ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός συνέδεσε το όνομά του με τη Γαληνοτάτη, αναγκαζόμενος να ζητήσει τη βοήθεια των Βενετών, κατά την περίοδο που κλήθηκε να αντιμετωπίσει τους Νορμανδούς του Ροβέρτου Γισκάρδου. Τότε τους παραχώρησε αποκλειστικά οικονομικά προνόμια, υπέγραψε συμφωνία μαζί τους για την ελεύθερη εγκατάσταση των εμπόρων στη Βασιλεύουσα και την ευνοϊκή φορολογική αντιμετώπισή τους.

Γαβριήλ Σεβήρος -Λόγιος μοναχός, ο οποίος καταγόταν από τη Μονεμβασιά και έλαβε το μοναχικό σχήμα στην Κρήτη. Εξελέγη το 1573, εφημέριος του Ναού του Αγίου Γεωργίου. Άνθρωπος σπάνιας ευφυΐας, καλλιέργειας και κύρους, κατόρθωσε να γεφυρώνει τις αντιθέσεις όχι μόνον στους κόλπους τη Αδελφότητας αλλά και μεταξύ των Ελλήνων και του βενετικού κράτους. Ως θρησκευτικός ηγέτης της αδελφότητας και διπλωμάτης οργάνωσε την εκκλησία, προσέδωσε κύρος στην Αδελφότητα, επεδίωξε την ίδρυση κοινοτικού σχολείου, ενδιαφέρθηκε για τη μόρφωση των κοριτσιών της παροικίας και δημιούργησε γυναικεία ιερά μονή.

Μανουήλ Χρυσολωράς-δάσκαλος στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος ενέπνευσε πολλούς Ιταλούς λόγιους να μελετήσουν την ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Στη σημαντική προσφορά του συγκαταλέγεται η διατύπωση μιας νέας θεωρίας για τον τρόπο μετάφρασης ελληνικών κειμένων και η μετάφραση της Πολιτείας του Πλάτωνα.

Μελέτιος Τυπάλδος-Μητροπολίτης Φιλαδελφείας, των αρχών του 18ου αιώνα, που με τις αποφάσεις του προκάλεσε αναστάτωση στην ορθόδοξη εκκλησία της Βενετίας. Με την υπογρφή πίστης στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κατάφερε να φέρει σε ισχύ παλαιότερες διατάξεις του Συμβουλίου των Δέκα περί της υποταγής του ναού του Αγίου Γεωργίου στους Λατίνους, με συνέπεια τον αφορισμό του από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Ιανός Λάσκαρις γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1445 και πέθανε στη Ρώμη το 1534. Ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Βυζαντινούς λογίους της Αναγέννησης, καθώς και διπλωμάτης και πρεσβευτής. Υπηρέτησε ως πρέσβης της Γαλλίας στη Βενετία και ήταν μεγάλος υποστηρικτής των ελληνικών γραμμάτων. Κληρονόμησε την αποστολή του Βησσαρίωνος του Τραπεζούντιου να παρακινήσει τους Δυτικούς σε Σταυροφορία για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Το έργο και η διδασκαλία του ήταν καθοριστικά για την αναβίωση των κλασικών σπουδών στην Ευρώπη.

Από τους πιο σημαντικούς, για την παραγωγή τους, κωδικογράφους της Αναγέννησης

Διάσημος Βενετός ζωγράφος , που είχε αναλάβει με απόφαση της Αδελφότητας, στα τέλη του 16ου αιώνα, την επίβλεψη των εργασιών του ζωγράφου Ιωάννη Κυπρίου.