H Ίδρυση

Το 1511, οι Έλληνες μισθοφόροι της Βενετίας, οι γνωστοί ως «stradioti», υποβάλλουν εκ νέου αίτημα στο Συμβούλιο των Δέκα, με το οποίο ζητούν την άδεια να αγοράσουν οικόπεδο, στο οποίο θα ανεγερθεί ένας ναός αφιερωμένος στον προστάτη τους, τον Άγιο Γεώργιο. Επισήμαιναν μάλιστα ότι προκειμένου να υπηρετούν όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα τη Γαληνοτάτη, είχαν εγκατασταθεί εκεί με τις οικογένειές τους και ο ναός που τους είχε ως τότε παραχωρηθεί, είχε αποβεί ανεπαρκής συγκριτικά με τον αυξημένο αριθμό τους.

Η τελική έγκριση έρχεται από τον Δόγη της Βενετίας Leonardo Loredan το 1514. Ακολούθως, οι Έλληνες κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν από τον Πάπα Λέοντα Ι΄την έκδοση δύο διαταγμάτων υπέρ του αιτήματός των, οι οποίες τους έδιναν την άδεια οικοδόμησης του ναού και χρήσης νεκροταφείου. Με μια Τρίτη βούλα (διάταγμα), του Πάπα Κλήμεντα του 7ου, το 1526, πέτυχαν την πλήρη απεξάρτησή τους από το Λατινικό Πατριαρχείο της Βενετίας.

Βούλες των Πάπα Λέοντα Ι' και Πάπα Κλήμεντος ΙΓ' σχετικά με την παραχώρηση προνομίων στους Έλληνες

Η οικοδόμηση του ναού του Αγίου Γεωργίου ξεκίνησε το 1539, σε κεντρικό σημείο της πόλης- αργότερα γνωστό ως campo dei greci- και ολοκληρώθηκε το 1573 με τη συμβολή δωρεών από μέλη της Αδελφότητας και άλλων Ελλήνων εμπόρων και καραβοκύρηδων που έφθαναν στο λιμάνι της Βενετίας. Αυτός ο ναός αποτέλεσε το επίκεντρο τόσο της λατρευτικής όσο και της κοινωνικής ζωής της ελληνικής κοινότητας στη Βενετία.